Suyun aksi yönünde doğuyordu güneş,zeyt akıyordu zeytin dallarından ,destebanlar dizgin vuruyordu toprağa,göz pınarlarıma değiyordu terin,damlaları dokunuyordu kirpiklerime,kirlenmemiş bir sevdaya hayranken yüreğim,iki büklüm kalıyordu onulmaz dertlerim.
Odun taşıyordu katırlar,katırlar üşüyordu otlaklarda,kar beyaza bürünüyordu,kahır çekiyordu kadınlar.
Koğuşların kapısı kırılmıştı, çocuklar büyüyordu artık ve penceresiz duvarlara bakıyordu aşiyansız akşamlar.
Gam yüklü trenler geçiyordu uzaklardan,rayların kenarında açıyordu zambaklar,zahir iken sonum,vazgeçmek olurmuydu bu sevdadan.
Çanlar çalıyordu surlar içinde ,öyle bir tarihte ben öylece,kimler gelmiş kimler geçmiş bu zifirde ,zaruretten yanmış hep içim,içsem ne ,içmesem ne.
Suyun aksi yönünden doğuyordu güneş,yaz bitiyordu son yaşımda,dikeni batıyorken yarenin,şimdi yemin etmek ne fayda.