Zamanın Ötesinde

Alper Özsakınç

Tepeler birleşmiş, dağın ardı sıra, akıl durmuş, düşman olmuş kurda kuşa.

İnsanlık ölmüş, beşer şaşmış, denizler taşmış, kum gövdeyi götürmüş, gün düz değilmiş artık, eğreti doğmuş güneş, ihtiyar bir adam kalmış, cesurlar kaçmış, korkaklar açmış.

Zamanın ötesinde bir zaman, gülünesi bir yalnızlık varmış, konuş demişler çocuğa, çocuk konuşmuş, komşusu açken tok yatmış çoğumuz, söz olmuş kötülük, iyilik susmuş kalmış.

it ürümüş kervan yürümüş, arsızlar büyümüş, hırsızlar adam, arsızlar bey, garipler rey olmuş.

Korku sarmış ihaneti, fikirler düşmüş, kalemler satılmış, sayılmış paralar, canlar kıyılmış, için için yanmış ocaklar, kitaplar yanılmış, kalpler kırılmış.

Kendini kaybetmiş dürüstlük, bağdatı bulmuşlar sora sora,  yol yordam olmuş, dost düşman, uykuda kalmış ölüm, üstü örülmüş gecenin ve sonu gelmişse gitmenin, kalmak için bu şehir bugün ser sefil...