İngiltere’nin en köklü kulüplerinden olan Manchester United’a karşı tarihte birçok kez mücadele veren Türk kulüpleri, mağlubiyetler olduğu kadar hafızalara kazınan unutulmaz galibiyetlere de imza attı. Başakşehir’in dün gece aldığı 2-1’lik tarihi galibiyet bu listeye bir yenisini daha eklerken, Manchester United zor günler geçiren Türk futbolunun yardımına bir kez daha yetişmiş oldu.

20 Kasım 2012’de Burak Yılmaz'ın golüyle Galatasaray’a 1-0 kaybeden Manchester United, 3 Kasım 2016’da da Avrupa Ligi maçında Kadıköy’de Fenerbahçe’ye 2-1 yenilmişti. Başakşehir yenilgisiyle İstanbul’da oynadığı son 3 maçı da kaybetmiş olan İngiliz ekibi, yine evine eli boş döndü.

İngiliz medyası; zaten topun ağzındaki teknik direktör Ole Gunnar Solskjaer’i Başakşehir mağlubiyetinden sonra tefe koyarken, manşetlerdeki “Salak” ifadeleri Ada’da yaşanan infiali gözler önüne seriyor. PSG ve Leipzig’i yenmesine rağmen ligdeki durumu ve saha içindeki futbolu eleştiri konusu olan ‘Kırmızı Şeytanlar’, her ne kadar iyi gününde olmasa da, biz onların ‘en iyi günlerini’ de biliyoruz!

Yeri geldi Old Trafford’daki 40 yıllık yenilmezliklerini sonlandırdık, günü geldi 23 maçlık Devler Ligi yenilmezliğini bir çırpıda bitirdik, Cantona’lı Manchester’ı evine eli boş yolladık. Belki tarihimizdeki en ağır mağlubiyetleri İngiliz takımlarına karşı aldık ancak, inançla sahaya çıkıldığında ‘o makasın çok da açık olmadığını’ kanıtlayan zaferlere de imza attık.

Unutulmaz sanatçımız Kemal Sunal’ın “Şark Bülbülü” filminde, Dinçer Çekmez’in “Mazlum’u getirin” bana dedikten sonra ‘Şaban’ karakterini döverek rahatlamaya çalışması gibi, Türk takımları da her zora düştüğünde Manchester United’ı yenerek nefes alıyor: Manchester United’ı getirin bize…

İşte Manchester United’a karşı hafızalarımızdan silinmeyen o anılardan bazıları…

1993’TE KÜKREYEN BİR ASLAN

1992 yılına kadar ‘Şampiyon Kulüpler Kupası’ olan adı Şampiyonlar Ligi’ne çevrilen turnuva, yeni yapılanmasıyla Avrupa futbolunun en prestijli organizasyonu olmaya devam etme yolunda önemli bir adım atmıştı. Takvim yaprakları 20 Ekim 1993’ü gösterdiğinde 2. turda eşleştiği Manchester United’a konuk olan Galatasaray, kimsenin hesap etmediği bir sonuca imza attı.

O tarihte Old Trafford’da 37 yıllık yenilmezliği bulunan Manchester United, 3 yıl sonra bu unvanına son verecek Fenerbahçe’den önce ilk olarak Galatasaray karşısında titremişti. Maçın henüz 3. dakikasında Bryan Robson ile 1-0 öne geçen United, 14. dakikada kendi kalemize attığımız golle 2-0’lık üstünlüğü yakaladı. Herkes İngiliz ekibinin farka gideceğini düşünürken, 16. dakikada attığımız gol ‘acaba’ dedirtti. Dakikalar 32’yi gösterdiğinde Kubilay Türkyılmaz’ın golüyle skor 2-2’ye gelirken soyunma odasına da büyük bir umutla girdik.

Maçın 64. dakikasında yine sahneye çıkan Kubilay Türkyılmaz, bu umutların hiç de boş olmadığını ispatlayan golüyle Galatasaray’ı 3-2 öne geçirse de, 80. dakikada Eric Cantona’nın golüne engel olamayınca mücadele 3-3’lük beraberlikle sona erdi. Sir Alex Ferguson yönetimindeki Manchester United’ı mağlup etmeyi kıl payı kaçırsak da, dönemin ‘süper gücü’ Manchester United deplasmanında alınan bu skor bile Avrupa gündemine oturmuştu.

Manchester United 3-3 Galatasaray maç kadrosu:

Manchester United: Peter Schmeichel, Lee Martin, Steve Bruce, Gary Pallister, Roy Keane, Ryan Giggs, Paul Ince, Bryan Robson, Lee Sharpe, Mark Hughes, Eric Cantona. Galatasaray: Hayrettin Demirbaş, Bülent Korkmaz, Falko Götz, Reinhard Stumpf, Yusuf Tepekule, Suat Kaya, Tugay Kerimoğlu, Hamza Hamzaoğlu, Kubilay Türkyılmaz, Arif Erdem, Hakan Şükür.

Ancak asıl gündem 3 Kasım’da oynanan rövanş maçından sonra yaşandı. Ali Sami Yen’de Manchester United’a cehennemin yaşatıldığı maçtan 0-0 beraberlikle ayrılan temsilcimiz United’ı elemekle kalmadı; Türk futbol tarihinde Şampiyonlar Ligi’nde gruplara kalan ilk takım oldu. Bu maçta saha içinde ve saha dışında yaşanan olaylar ise unutulmazlar arasına girdi.

“Eric, soyunma odasında adeta delirdi. Kendisine copla vuran polis memurunu bulmak için dışarı çıkmaya kararlıydı. Eric; büyük, güçlü bir adamdı. Ciddiydi. Onu öldüreceğini söylüyordu. Normalde ben kavgadan asla geri adım atmazdım ama buna ben bile hazır değildim. Çünkü dışarıda bir sürü Türk vardı!” –Roy Keane