Ülkede kamu sektörü çalışanları arasında maaş farklılıkları, toplumda adalet arayışını keskinleştiriyor. 

Bugün üst düzey kamu görevlilerinin en düşük maaşı 140 bin TL iken, asgari ücretle geçinen bireylerin maaşı sadece 37,800 TL olarak belirlenmiştir. Bu durum, insanların temel ihtiyaçlarını karşılama konusunda yaşadığı zorlukları gözler önüne seriyor. Asgari ücretle çalışan bireyler, yalnızca geçimlerini sağlamakla kalmayıp, aynı zamanda ailelerinin temel ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanıyorlar. 

Elektrik, su, gıda ve çocukların eğitim masraflarını karşılamak her geçen gün daha da zorlaşıyor. 

Hükümetin bu grup üzerinde yarattığı ekonomik baskılar, aslında toplumun büyük bir kesiminin yaşam kalitesini direkt olarak etkiliyor. 

Asgari ücretle geçinen insanların insan onuruna yakışan bir yaşam sürme hakkı olduğu unutulmamalıdır. 

Bir toplumda adaletin sağlanabilmesi için gelir dağılımının eşit olması, sosyal hakların gözetilmesi gerekir. 

Üst düzey yöneticilerin aldıkları maaşlar, toplumun diğer kesimleriyle kıyaslandığında uçurumlar oluşturmakta ve bu durum, sosyal huzursuzlukların doğmasına zemin hazırlamaktadır. 

Her bireyin insani ihtiyaçlarının karşılanması, devletin temel yükümlülüğüdür. Bu konuda değerlendirme yapacak olursak, yukarıda belirtilen maaş dengesizliği adalet duygusunu zedelemektedir. 

Vahşi kapitalizm, insanların yaşamlarını sürdürebilmek için ihtiyaç duyduğu temel haklardan mahrum kalmasına yol açıyor. Ekonomik eşitsizliğin arttığı bir ortamda, devletlerin ve yöneticilerin bu durumu değiştirmek yerine, daha da derinleştirmesi, sosyal adalet kavramını sorgulanabilir hale getiriyor. 

Hükümetin, asgari ücretle çalışan bireyler için yeterli politikaları hayata geçirmemesi, toplumun bu kesimine karşı bir sorumluluk yükümlülüğünü yerine getirmemesi anlamına geliyor.

Toplumda yaşanan bu adaletsizlikler karşısında sessiz kalmak, sorunun büyümesine sebep olacaktır. 

Asgari ücretlilerin ekonomik şartlarının düzeltilmesi, yaşam standartlarının yükseltilmesi ve toplumda eşitliğin sağlanması, daha sağlıklı ve mutlu bir toplum için kaçınılmaz bir gerekliliktir. 

Devletin, bu kesim için sunduğu imkanları gözden geçirerek, daha adil bir maaş politikası oluşturması ve bireylerin insan onuruna yakışan bir yaşam sürmelerini sağlamaları gerekmektedir. 

Unutulmamalıdır ki, bir toplumun gücü, tüm bireylerinin eşit fırsatlara sahip olmasıyla doğru orantılıdır.