Yabancılara 4 ev alma iznini getirdiler ve bu evlerde bu insanlara çatır çatır satıldı, ama benim insanım, benim gencim ev sahibi olamadı ve olamıyor da!

O sahte milliyetçiler de bu topraklar bizim, bu topraklarda yaşayacağız diyecekler. 

Kimler yaşıyor ve kimler yaşayacak belli olmuştur artık. 

Ülke gençleri gidiyor. 

Bugün ev almak mümkün değildir!

Çünkü yüksek fiyatlarla konutları yabancılara satıyorlar.

Kapıları açarak gelin alın diyorlar. 

Evet.

Hükümet ve sermaye birlikte eleledir!

Ülke gençlerini zerre kadar düşünmüyorlar!

Nüfusu bu şekilde bitiriyorlar. 

Onlar dahada zengin olacaklar. 

Ama senin evladın bu topraklarda barınmayacak!

Açıkçası yaptıkları; gidin ve terk edin ülkeyi oluyor!

Yaşanmaz bir hale geldi ne acıdır ki Kıbrısın kuzeyi. 

Birçok gencimiz güneye gidiyor çalışmak için. 

Hele de üniversite bitiren gençlerimiz. 

Geçen pazar sabahı Leymosuna, doğduğum yere gittim. Bizlerin yaşadığı yerleri gezip dolaştım. Evimizi de gördüm. Hayvanat bahçesinide gezdim. Bayağı kalabalık insan vardı Rumların malı olan yerle de. Çarşı çok büyük ve de gelişmişti Rumların. Bizlerin alış veriş yerleri ve evlerimiz hiç de öyle değildi. Değildi çünkü rumlar orayı birilerine peşkeş çekmiyordu. Kimse alın tapu da vermiyordu. Her neyse. Gezdikten sonra Leymosunda büyük bir Süper markete geçtim. O saatlerde acıktım ve bişeyler yeyim dedim. Bir baktım oranın gayet güzel yemek bölümü var. Hemen oraya geçtim. Menüye baktım ve İtalyan makarna seçtim. Yemeğimi garson getirdi. Bir de ansızın abi hoş geldin dedi. Yüzüne baktım, tanıdık çok sevdiğim bir Lefkoşalı arkadaşımın oğlu. Hayrola abim dedim ne işin var senin buralarda. Çalışıyorum abi ve burada kalıyorum dedi. Ve devam etti. Abi bildiğin gibi DAÜ Ekonomi ve İşletme bölümünü bitirdim. Ondan sonrada askerliği yaptım. Torpilli yandaşları bir yerlere yerleştirdiler. Nerde iş bulacağım. Kimin yanında çalışacağım. Verdikleri maaşı zaten bilirsin neyine yetecek bir insanın diyerek dert yandı. O yüzden burada çalıyorum, garsonluk yapıyorum dedi. Ve inanın o saatte o an başıma kaynar sular dökülmüş oldu. Ya ne demek bir ülkenin evladı üniversite bitirecek ve devlet ona sahip çıkmayacak. 

Bu mudur bu gençlere verilen değer? Onlara sahip çıkmak? 

Ve ondan sonrada KKTC vardır, yaşayacak. Gençler ülkesini geliştirecek. 

Sahip çıkacak. 

Ve gelecek günler yarınlar. 

Hepsi de yalan! 

Herşey kendi düzenlerine ve kendi yandaşlarına yarıyor. 

KKTC yalanı da öyle!

O yüzden federasyonu istemiyorlar. 

Evet.

Belli sermaye ve kendileri hep ihya oluyor.

Ne demek kendi insanına sahip çıkmamak. 

Ne demek ülkesinden yitip gitmesi. 

Bu mudur milli dedikleri duygu?

Eski mücadeleci insanlarımız, atalarımız, babalarımız, ki bu topraklar için çok çalıştılar. Çok mücadele ettiler. Şehit de oldular. Ve hayatta olanların çoğu da ne acıdır ki hep şunu söylüyor: "Bizleri bu topraklarda Yunanistan, Makarios, bitiremedi, ama bugün bunlar bitirmiş oluyor" Yalan da değil. İki ayrı yer ve Güney kesimindeki gençler yaşıyor insanca, hem de her bir şeyleriyle. Ama bizim buradaki gençlerimiz güneyde çalışıyorlar, başka ülkelere göç ediyorlar ve böylelikle buralarda bitişimiz oluyor. 

Ne kadar acı değil mi?!

Güneyde huzur var, gelecek var.

Gençleri ne güzel ülkelerinde.

Ama bizlerin gençleri evlatları ne halde oluyor. 

Yazıklar olsun!