Aykırı bir aşk hikâyesinin ayrılık saati çalıyordu, akıl tutulmuş, çakmak çakmak yanıyorken tüm geçmişim, bugün gençliğimin adı vardı sadece, sahipsiz kalmış bir ömrün öyküsüydü işte, senden arta kalanlar, ahlar vahlar...

Vakti zamanın zaruri sahipleriydi artık, etrafımda öylesine gezinenler, teslim olmuş tüm duygularımın beyaz kelebeği, sihirli cadının, görünmez süpürgesi ile süpür tüm düşlerimi ve bu dünyada ne var ise güzele dair, gün ışığı olsun açsın senin yüzünde.

Sen bitirdiğim onlarca kadehin ,karmakarışık mevsim yumağı, kalbini çaldığım yüz kızartıcı tek suçum, soysuzlar filminin en asil kadını, senden sonrasında yarım kalmış inşaat gibi ,eksiğim şimdi, ne damım var sığınacak nede gökyüzüne açılan mavi bir pencerem, en sağlam yağmurlarda sağanak sağanak ıslanırken bedenim, yabani otlarla haşır neşirim , alışmışlığın aldırış etmeyen tarafında ikimiz içinde yanlızım, gecelerimin efkar ziyanı, silbaştan yazdığım şiirlerimin şen şakrak rüyası ,sana uyanamadığım her sabahın ,dişlerimde gıcırdıyan aşk ağrısı, oysa ben aşkı ; sende sobelediğimi sanmıştım hep ,unutulmak kadar senin olmak istemiştim ,sadece senin unutamadığın kadar derin ,şimdi ise geç kalmışlığın en genç haliyle soruyorum. kendime ,neden bu kadar erken diye ..sevdaya kilit yüreğe gem vurmuşken ,bu hasret bu acı niye ...