Osmanlı İmparatorluğu döneminde Padişahlar bir ülkeyi işgal ettikleri zaman yeniçeriler yağmalar Padişahlar da ülkenin en güzel kadınlarını Haremlerine alırdı. Sonra bu hatunlardan doğan çocuklardan biri diğerlerini yok ederek padişah olurdu ve o da atalarının izinden giderdi.

Sonra Cumhuriyet dönemi geldi Yeşilçam diye bir film dünyası oluştu. Osmanlı döneminden ilham alınan filmler en çok izlenen film oldu. Konu gayet basit oğlan fakir kızı bir zenginin tecavüzünden kurtarır ve kendisi sahip olur. Yani bu kurtarıcısına aşık olma hali bu sanayinin temelini oluşturdu

Bizler Kıbrıs’ın Osmanlı tarafından fethi sonrası adaya yerleşmiş neslin torunlarıyız. Ayni gelenekten geldiğimiz için bizim da beğenilerimiz paralel şekilde gelişmiştir.

Her ne kadar kültürel olarak değişikliğe uğramışsak da bu değişimimiz Atatürk ilke ve inkılâplarına bağlı Laik bir toplum olma yönünde olmuştur.

Padişah yerine Lider olgusunu kullanıp onların dediklerini yapmışız, Biz da Türk filmi seyredip sinema salonlarında fakir gencin fakir kızı zenginin elinden kurtarıp becermesine alkış tutmuşuzdur.

1974’e kadar hiçbir güce esiri olmamak için savaştık ve 20 Temmuz’da kurtulduk.

Kurtulduktan sonra kurtarıcımızın her yaptığını ayakta alkışladık.

Sözde biz İngilizden,Rumdan kurtarıldık.Sonra kurtarıcımızın yerli  işbirlikçileri ile sömürülmeye başladık. Yıllarca bunu UBP gayet güzel yürüttü. Sonrasında sen biraz kenara çekil o kabadayılar gelsin dendi. Onlar da geldi sömürüye sömürü kattı. Artık Kıbrıslı beslemedir. Hem sömürülmeye hem de becerilmeye o kadar alışmış ki artık zevk almaya başlamıştır.

Emir alandan usanılınca Hemen nöbetçi besleme takım harekete geçer ‘’Baba biz hazırız’’sen emret der ve hazırola geçer.

Hikaye böyle devam eder gider.

Böylelikle her dönemde düzülenler ayni sadece düzenler değişir.

Tarihimiz da böyle yazılmış kaderimiz de..

Ne yazık ki makus talihimizi değiştirecek bir ATATÜRK’ümüz yok.