Büyümek için erken diyordu yaşam.

Yaşım onikiydi , çok hızlı geçiyordu zaman..

Fabrikada işçiydi babam, kimseyi kırmaz, efendi, saygılı, kendi halinde bir adamdı babam.

Annem ev hanımıydı, sevgi dolu sıcacık gözleri ile bize bakar, büyütürdü bizi elinden geldiği kadar.

Garibim bizi hiç kırmaz ne istesek yapardı, saçını süpürge eder, ana yüreği işte çocuklarına hiç kıyamazdı.

Üç kardeştik biz , babamın demesi gibi , bir numara ben , ortanca aysun , en küçüğümüz hasan , dedemin adıydı hasan, uysal sakin, en çok söz dinleyenimizdi o..

Çukurbağa mahallesi  çıkmaz sokaktaydı evimiz, sokağın girişindeki ilk evde kalırdı, ton ton ihtiyar babaannemiz..

Komşularımızda vardı, muhabbet sohbet geçerdi günlerimiz.

İşte böyle kocaman bir aileydik biz,

siyah beyazdı resimlerimiz, evden birlikte çıkar birlikte gelirdik hepimiz,

Yaşım onikiydi,çok hızlı geçiyordu zaman ,

arkadaşlarımda vardı , müjdat ufuk erkan ,

toplanirdık akşamları, eve dönerdik güneş batmadan ,

arasıra kavga ederdik , kavga dediğimde, çocukça şeyler işte,

ağız munakaşası, söz dalaşı,

kiminin acısı kiminin tatlısı günler geçerdi böyle..

İzmitliydik biz , yeşilin siyaha aşık olduğu yerden ,

körfezin en koyu mavisinden.

Severdik kirazı, yeşil eriği, pişmaniyeyi ..

O dönemler izlediğimiz tek kanal trt idi , çay kuruyemiş oldumu, başlardı bizim evde sinema keyfi ,

Ne güzeldi o zamanlar ne güzel değilmi,

babam işten gelir , annem sofrayı kurar , hadi çocuklar yemek hazır derdi ,

bereketliydi soframız, çok şükür geçinip giderdik ..

Yaşım onikiydi, ve büyümek için erken diyirordu zaman , oysa şimdi biz büyüdük, biz büyüdükçe hayallerimiz büyüdü, dünya küçüldü, rahmetliyidi babam , uzaklarda kalmıştı anam , ama biz yinede mutluyduk , yaşam degilmiydiki , gülmek , ağlamak ve yaşamak kadar..

******

Günün sözü

Şimdi en uzak günlerde bekliyorum seni ,güllerin açtığı mevsimde , gün gibi güneş gibi....