Kanayan büyük bir yaramız var bu topraklarda.. kız çocuklarımızın, kadınlarımızın yarası.. büyük küçük bedenlerinden akan kan damlaları, toprağa düşüp koku bırakıyor.. biz beton yığınları içinde oturanlarda bu kokuyu baya keskin alıyoruz.. bir sert rüzgar getiriyor ki bu kokuyu, bir anda sarsılıyoruz. Hani derin bir kokudan sonra burnumuzun direğinden bahsediyoruz ya işte o direğe hunharca çarpıyor. “Sanki elimizden hiçbir şey gelmez ki” der gibi boynumuz bükülüyor. Anında silmek istiyoruz bu kokuyu, hiç hissetmemiş gibi yapmak istiyoruz ama hikayesi çalınıyor kulağımıza, bu sefer kulaklarımızı kapatmak istiyoruz.. Asıl olan ise, geceleri Anadolu’nun o hırçın rüzgarlarında geziniyor bağrışları, hıçkırıkları, yardım çağrıları, o korkuyla çarpan kalp atışları, nefesleri..

Kadına karşı şiddet, toplumdaki kadınlar ve erkekler arasındaki güç eşitsizliğinden kaynaklanır. Eşitlik sağlandıkça şiddet azalır. Eşitsizlik arttıkça, şiddet de artar. Üzgünüm ne yazık ki biz bu eşitliği bir virüs olarak kabul ediyoruz.. Eşitlik bir yana bizlerin ise gün geçtikçe tek şahit olduğu şey canileri affetmek ya da yok saymak. Peki, Canileri affedenler de, caninin yanında olmuş olmaz mı? Canilerin caniliklerini yapıp sokağa salındığı bir ülkede, bir anne bir baba nasıl rahat nefes alabilir? Bir annenin rahat nefes alamadığı bir yer, nasıl büyür? Büyüyemez ki o yer. Hiçbir şey ama hiçbir şey büyümez orada. Ne sevgi, ne eğitim, ne ticaret, ne teknoloji, ne yenilik, ne insanlık. Kurak ve çorak kalır orası. 
Ancak kız çocuklarının, kadınlarının kollandığı ve korkmadığı bir ülkede güneş doğabilir. Kadınlar, bir memleketin hem fiziksel hem de ruhsal olarak geleceğidir. 
Bir kız çocuğu doğuracaktır o ülkenin evlatlarını. Bir kız çocuğu ısıtacaktır o ülkenin yuvalarını. Kız çocukları bir ülkenin annesidir. Anne olsa da olmasa da annesidir. 
Onları küçük yaşta evermek, onları odalara kapamak, onların ağızlarını kapamak, onları hayata kapamak insanlık suçudur. Onların hayatlarını sonlandırmaksa, insanlıkla aynı cümlede bile yer alamaz. Burada kızlara ve kadınlara şiddeti bitirecek, kökünü kurutacak ne varsa yapılmalı. En ağır cezalar buna verilmeli. Bu koku, bu çığlık sokaklarda geceleri gezip uykularımızı kaçırmamalı artık. Boynumuz bükük olmamalı. Çaresiz, bir yetkili aramamalıyız.
Bilmeliyiz. Bunu yaparlarsa asla yanlarına kalmayacak! Bilmeliyiz. Bunu yapanı muhakkak bulurlar! Bilmeliyiz. Buna izin verilmeyecek! Cinayetlerin, şiddetin, çocuk gelinlerin sayısı azalacak! Hıçkırıkların sesi kısılacak. Bir kız çocuğu yatağında güne gözlerini kaparken, diğer bütün kız kardeşlerine iyi uykular, tatlı rüyalar diyebilecek. 
Başka yerlerden, başka medeniyetlerden, başka cennetlerden söz etmekten sıkıldım. Adaleti burada, olduğum yerde görmek istiyorum. Burada rahat uyumak, burada emin olmak, burada yeşermek ve yeşertmek istiyorum, ileride bir anne olmaktan korkmak istemiyorum. 
Bir kız çocuğu olarak da bilmek istiyorum. Bana yapılanlar bundan böyle kimsenin yanına kalmasın. Göz ardı edilmesin. Hafifletilmesin. Bana nasıl davranılacağı, bir insana nasıl davranılacağıyla aynı yerde dursun.

Kadınlara yapılan bütün hoyratlıklar: 2015’te ‘#metoo’(#bende) senesiydi. Hollywood’da başladı önce, sonra her yere yayıldı. Kadınlar karanlıktan ışığa çıkıp, başlarına gelen korkunç tehditleri, saldırıları, cinsel istismarları anlattılar. Korkmadan konuştular. Konuştukça, ‘bana da oldu bu’ diyen başka bir kadının sesiyle güçlendi sesleri. Sonunda koskoca bir koro olup bağırdılar. Mesleğinin zirvesinde nice yapımcı, oyuncu, politikacı rezil olarak çekildiler sahneden, indiler mevkilerinden. Ülkemizde kadına şiddet artarken, burada da seslerin yükseldiğini duyuyorum. Erkeğin fiziksel ve ekonomik gücüyle kadının üzerine abanmasının ve ezmesinin sonu gelmeli. Gelecek de. Dinozorlar gibi eskide kalacak. Fosiline bakıp üzüleceğiz. Biz kadınlar da bazen birbirimize çok acımasızız. 
Kız kardeşliğimizi kabul edip, destek olmalıyız. Gözlerimizi oyup, işlerimize taş koyup, arkamızdan konuşarak kazanamayız. Bu yüzden ne zaman yoluna koyulmuş giden bir kadın görsem, saygı duruşunda duruyorum. Gelin bırakalım kadınlara yapılan her türlü hoyratlığı..
Lütfen artık görmezden gelmeyin, gelmeyelim.. Bir insan, hayata gelme hediyesiyle donanmış bir candır. Ve her insanın güvenli bir yerde, kendini yeşertme ve hayatını istediği renklere boyama hakkı vardır. 

Psikolog Cansın İskender