Kıbrıs'ın kuzeyi çok kötü bir yer haline geldi. Daha doğrusu getirildi.
Bu getiriliş,1974'ten sonra hızlı bir şekilde başlamıştı.
Özellikle Kıbrıs'ın kuzeyinde Rumlar'dan kalma muazzam bir ganimet söz konusu olmuştur.
Bu ganimet bizlere öyle bir yeterdi ki ama maalesef bunu da bitirmiş oldular.
Birçok fabrika ve sanayi tesislerin kapılarına kilitler vuruldu. 

Devletin eline geçirdiği sanayi holding tesisleri neler neler üretmiş oluyordu değil mi?
Türkiye pazarında olmayan birçok ürünleri buradan alarak ülkemiz ekonomisine büyük bir kazanç sağlamış olunuyordu.
Sadece bunlar mı?
Tarım alanında yine büyük bir üretim ve bu üretimin pazarını da bularak ülke ekonomisine büyük kazanç yine bu şekilde devam ediyordu.
Bunların yanında üretilen narenciye yine ekonomik açıdan ülkenin yararına büyük kazanç sağlıyordu.
Ne oldu?
Hepsinin de kurumasına ve yakılıp kömür olarak bitirilmesine yol açılmış oldu.
Bunların suçlusu başta UBP oldu.
Var olan su kaynaklarını patlatıp yok ettiler.
Pınarlar kurtuldu.
Narenciye bitti.
Üretim namına bir şey bırakmadılar.
Kendi ayaklarımız üzerinde durmamız mümkünken, yok hayır denilerek bunların kapılarına kilit vuruldu.
Ve UBP seçilmek için ülkeyi tüketim haline getirmiş oldu. Üretim yerine tüketim toplum yaptılar.

Bitirdikleri üreticileri bu sefer sırf seçilmek için burayı memur ülkesi haline getirmiş oldu.
Sırf oy almak adına daireler için memur aldılar.

Bize oy ver işe gir dediler.

Tabii ki bu memur maaşlar da Türkiye tarafından geliyordu.

O yüzden ödemek gibi bir gaylesi yoktu UBP hükümetin.

Para analarından geliyor nasıl olmasa.

Her neyse.
Bunların yanında o kapatıkları tesisleri de kapişari şekilde dağıtmaya başladılar.
Türkiye ile birlikte siz boş verin üretmeyi biz üretir ve size de göndeririz diyerek bu şekilde üreten toplum Türkiye ile birlikte bitirilmiş oldu.
Yani her türlü nefes alma sayılan borularımız bu şekilde kesilmiş oldu.
Korkmayın biz varız diyen Türkiye ile birlikte bugün her yönümüz ile perişan durumdayız.
Halimize bakınız.
Kendi ayaklarımız üzerinde durmamız mümkün iken bunu yok ederek bu şekilde sürünür hale sokulmuş olduk.
Bugün para almak için Türkiye'nin kapısını aşındırıyorlar.  

Bir de yıllarca partizanlık yaşatan UBP ve  bunların yanında gelen giden tüm hükümet edenler de partizanlık anlayışlarını sürdürmeye hep devam ettiler.
Yönetilmek hep partizanca olmuştur.
Her gelen partinin bu şekilde olması sayesinde yönetilir olmamız ne acıdır ki ülkeye ve ülke insanına büyük zarar vermiştir.
Ama kimin ne gaylesinde değil mi?
Bir de bunların yanında ülkede ise her gün değişen ve her gün de kendi kültürümüzün bittiğinin acı gerçeği vardır.
Kendi kültüründen başka kültürlere doğru kayan ve bu şekilde kendi kültürünü yitiren bir toplum daha var mı bizler gibi?
Bakınız ülkenin yaşam denen şekline?
Nereye benziyoruz?
Kaç bir çeşit yaşam oluştu değil mi?
Yani açıkçası ülkede kültür denen bir yapımızın olduğundan artık söz etmemiz mümkün değildir.
Farklı kültürlerin insanları, farklı yaşam şeklinin insanları buraya bu şekilde yön vermiş oldular.
Bu verilen yön sayesinde kocaman bir Kıbrıslı kültürün nasılda gittiği, yok olduğu da bir acı gerçektir.