Son dönemde UBP-DP-YDP hükümeti tarafından duyurulan "İlk Evim Kredisi" projesi, özellikle gençler ve dar gelirli aileler için büyük bir umut taşırken, gözlemlenen koşullar bu vaadin gerçekçi olup olmadığını sorgulatıyor. 

Projenin tanıtımı büyük bir heyecanla yapılmış olsa da, uygulama aşamasındaki detaylar birçok vatandaş için hayal kırıklığı oluşturdu. 

Kredi paketinin ana sorunlarından biri, belirlenen aylık taksit miktarlarının, ne asgari ücretlilerin ne de dar gelirli vatandaşların ödeyebileceği seviyelerde olmasıdır. 

Örneğin, aylık taksidi 45 bin TL olarak belirlenen bir kredisinin altında yatan gerçek; 37 bin TL gibi bir gelirle geçinmeye çalışan bireylerin bu taksiti ödemesinin imkansızlığıdır. 

Bu durumda, hangi dar gelirli aile, geliri ile bu denli yüksek bir mortgage kredisini karşılayabilir? 

Hükümetin asgari ücretten az bir gelire sahip olan gençleri hedef alması, yönetimin toplumsal gerçeklikten ne denli uzak olduğunu göstermektedir. 

Bu durumda, "İlk Evim Kredisi"nin, dar gelirli ve asgari ücretliler için bir çözüm sunduğu iddiası, sorgulanmaya açılıyor. 

Aslında bu kredi paketi, daha çok orta gelir grubundaki bireyler için uygun şartlar sunuyor gibi görünüyor. 

Bu durum, hükümetin politika belirleyicileri tarafından yapılan açıklamaların gerçeklerden uzak olduğunu gösteriyor. 

Dar gelirlinin ve gençlerin ihtiyaçlarına uymayan uygulamalar, toplumun geniş kesimlerinde hayal kırıklığına yol açarken, iktidarın da itibarının ne derece olduğunu açıkça ortaya sermiş oluyor.

Zaten diyeceksiniz bunlarda itibar mı kaldı?

Aynen öyle!

Her bir şeyde itibarsızlıklarını görüyoruz ve de yaşıyoruz.

Bunların zaten kimlere hizmet ettikleri gün gibi ortadadır!

Bugün bu ev konusunda da kimlere hizmet edeceklerini görüyoruz.

Sonuç olarak Ünal Üstel ve hükümetin, bu tür bir kredi ile insanlarla dalga geçtiği düşüncesi toplumda yankı bulurken, gençlerin ve dar gelirli ailelerin umutları bir kez daha yarıda kalmış durumda. 

Gerçekçi bir konut politikası geliştirilmediği sürece, gençlerin ev sahibi olma hayalleri yalnızca birer hayal olarak kalmaya devam edecek. 

Hükümetin, toplumsal gerçekliğe uygun, dönüşüm sağlayacak ve sürdürülebilir çözümler üretmesi elzemdir. 

Aksi takdirde, bu tür projeler, sadece gürültüden ibaret kalmaya mahkum olacaktır.